فرزندانمان محراب ، ملیکا و متین

  اینم مدل مویی که آرایشگر برات زده ، بابایی می گفت بعد از اینکه از روی صندلی آرایشگاه اومدی پایین مشتریای آرایشگاه از شما چندتا عکس گرفتن .     ملیکا حانم دختر بدی شدی روزا تا شب خوابی و شبها نمیزاری ما بخوابیم این همه گریه می کنی که مجبور شدم برات شیشه و پستونک بگیرم و خدا رو شکر با شیشه می تونم یه خورده آرومت کنم . داداشی خیلی خیلی دوستت داره و وقتی می خواد بخوابه میاد کنارت و بوست می کنه و دستش رو روی صورتت می زاره و میگه آبجی رو اندازه دنیا دوست دارم .       فدات بشم پسر گلم که دوست داری آبجی رو بغل کنی و وقتی گریه می کنه زود میری شیشه آبجی می زاری توی دهنش یا هم ...

الان دو روز که اومدم خونه خودم توی این شهر غریبم و هیچ آشنایی رو ندارم از خانواده و فامیل ، همکار و ... دور شدم ، توی این دو روز این همه دوری خانواده برام سخت بود که انگار یک ساله که من ازشون دور شدم و از خدا می خوام بهم صبرش رو بده که دوریشون رو تحمل کنم . اما خوشحالم که آخر هفته برمیگردم پیش خانواده چون ملیکا نوبت شنوایی سنجی داره ، توی این ده ، دوازده روز شبها بیدارم ملیکا از ساعت 12 شب به بعد تازه بیدار میشه و گریه می کنه ، ما مستاجر هستیم و صاحب خونه طبقه بالا زندگی می کنه ، دوست ندارم صدای ملیکا اذیتشون کنه . غروب جمعه که از خونه مامان اومدیم بیرون ، خاله خدیج اونجا بود من چشمام پر اشک بود و گریه می کردم ، خواهرم سمیه نار...